Top 10 to akcja, przy okazji której raz w tygodniu ma blogu pojawiają się różnego rodzaju rankingi, dzięki którym czytelnicy mogą poznać bliżej blogera, jego zainteresowania i gusta. Jeżeli chcesz dołączyć do akcji - w każdy piątek wypatruj nowego tematu na dany tydzień.
Dziś przyszła pora na... Dziesięć ulubionych serii książkowych!
W tym zestawieniu kilka serii odpadło, gdyż uznałam, że za mało je znam, żeby uznać za ulubione. W pozostałych kolejność raczej dowolna:
Absolutnie ulubiony smok w menażerii miłośniczki tych gadzin, więc nie mogło go zabraknąć w tym zestawieniu. To chyba jedyny raz, kiedy ucieszyłam się z wiadomości, że cykl niespodziewanie rozrośnie się o trzy tomy. Obecnie czekam na siódmy.:)
Poza tym, że opowiadania uwielbiam, a i reszta cyklu jest bardzo dobrze napisana, były to pierwsze książki fantasy, jakie przeczytałam (a jeśli nie liczyć szkolnego katowania "Opowieściami o pilocie Pirxie", to w ogóle pierwsza fantastyczna). Dzięki "wiedźminom" odkryłam swój ukochany gatunek literacki, więc muszą tu być.;)
To książki, które dorastały razem ze mną (kiedy w Polsce ukazał się "HP i Kamień filozoficzny, miałam 12 lat). Do małego czarodzieja mam ogromny sentyment, bo to po prostu kawał dobrej fantastyki jest.
To cykl który kocham miłością dość masochistyczną - autor robi mi różne krzywdy: a to bohatera zamorduje, a to tortury dla innego obmysli, a to moją poukładaną opinie o kimśtam rozbija w puch, a ja ciągle mam ochotę na kolejne tomy.;)
Jak dotąd ukazały się tylko dwa tomy, ale to wystarczyło, aby niezwykły złodziej Locke Lamora podbił moje serce. Nie mogę tylko wybaczyć autorowi, że tom drugi zakończył w TAKIM momencie.
To, obok "Temeraire", jeden z cykli przy których włącza mi się moduł fanowania (tylko przy tym jednak bardziej - cykl Novik jest literacko bardziej dopracowany). Krótko mówiąc, wiem, że to i owo jest niedopracowane. Mogę prowadzić długie dysputy na temat, co autor skopał obiektywnie, a czego mu subiektywnie wybaczyć nie mogę, ale... Ale to wszystko tak na prawdę guzik mnie obchodzi, bo cykl i tak uwielbiam. O.
Ciekawe książki w tematach okołopopularnonaukowych to obecnie raczej rzadkość - dlatego bardzo lubię serię Muzy. Na razie więcej książek z niej zamierzam przeczytać, niż przeczytałam, ale to chyba dobrze świadczy.;)
Na razie są tylko dwa tomy opowiadań, ale poziomem oscylują wokół "wiedźminów". Wiem już, że będę do nich wracać (a to u mnie raczej rzadkość), więc wspaniałomyślnie daję kredyt zaufania na resztę cyklu.;)
Za odwagę w promowaniu debiutantów. Przy tej okazji są to w dużej części książki ciekawe i w ten czy inny sposób oryginalne.
Swego rodzaju ewenement w tym zestawieniu, bo z tej serii żadnej ksiązki nie czytałam. Ale ma u mnie plusa za ambitną fantastykę i za przecudnej urody okładki. Oraz za solidne, dopracowane wydania.
Muszę się W KOŃCU zabrać za Wiedźmina!
OdpowiedzUsuńNajlepsza saga to oczywiście Wiedźmin :D Inne też świetne, chociaż przyznam się, że wszystkich jeszcze nie czytałam :)
OdpowiedzUsuńW tym zestawieniu definitywnie wygrywa HP. Przyznam się szczerze, że pozostałych cykli jeszcze nie czytałam, chociaż zaczęłam już "Pieśń czasu" i muszę przyznać, że naprawdę warto jest po nią sięgnąć. Jeśli zaś chodzi o pierwszy cykl to z przyjemnością polecę go mojemu bratu ;) Będzie zachwycony.
OdpowiedzUsuńFajna inicjatywa :D Co do Twego rankingu - po części pokrywa się z moim, szczególnie na początku :)
OdpowiedzUsuńA gdzie Tolkien? Stawiasz HP ponda mistrza? :/
OdpowiedzUsuńZamierzam zabrać się "Wiedźmina ":)
OdpowiedzUsuńPaula - musisz, nie masz wyjścia.;)
OdpowiedzUsuńgiffin - nie zgodziłabym się, obiektywnie Martin jest zdecydowanie lepszy (mniej niedociągnięć). Choć jeśli chodzi o polskie podwórko, to masz oczywiście rację (ale tylko dlatego, że Wegner napisał dopiero dwa tomy opowiadań, a nie cały cykl;)).
Lena173 - HP to dla mnie dziecięcych wspomnień czar (bo inne moje ulubione książki z dzieciństwa nie należały do cykli). Ale skoro reszty jeszcze nie czytałaś, to gorąco polecam opowiadania wiedźmińskie - a potem całą sagę.;) Czyżby brat również należał do miłośników smoków?;)
Alannada - :-)
Serenity - nie stawiam, po prostu nie uważam, żeby Tolkien napisał jakikolwiek cykl (no, może gdybyśmy tematycznym pojechali, ale wtedy lubiłabym prawdziwie tylko jego dwie części, a to trochę zbyt mało...).;)
Demismo - powodzenia.:)
A gdzie cykl Goodkinda? :P
OdpowiedzUsuńKurczę, tak na szybko nie przypomnę sobie chyba nic więcej. O! A książki Trudi Canavan? Też cykl :P
Pan R - Goodkinda organicznie nie znoszę, a Canavan nawet lubię, ale jakoś bez przesady (niedługo będzie recenzja jednej książki tej pani, gdzie wyłuszczę, co mnie wkurza;)).
OdpowiedzUsuńPottera i Wiedźmina Znam, "Opwoieści" zamierzam w końcu przeczytać, a Uczta Wyobraźni i "Pieśń" mnie kusi i kusi... :P
OdpowiedzUsuńSilaqui - daj się skusić.;)
OdpowiedzUsuńPotter faktycznie króluje. I to kolejny raz, bo już w innych rankingach przewijał się nierzadko :)
OdpowiedzUsuńWiększość Twoich propozycji to - jak się pewnie domyślasz - nie moje klimaty, ale cieszę się, że zawsze znajdujemy jakiś wspólny mianownik :)
Khem, jeśli chodzi o "Władcę" to jest właśnie cykl. W trzech tomach, ale nie jest trylogią - jest cyklem. Stanowi też element większej całości: serii o Śródziemiu :D
OdpowiedzUsuńPrzyznam, że o "Temeraire" nigdy wcześniej nie słyszałam i czuję się zaintrygowana. Muszę rozejrzeć się, co to, i czy znów rozrośnie mi się lista do przeczytania. :D
OdpowiedzUsuńZ nieczytanych najbardziej chciałabym zapoznać się z Wegnerem, jeszcze nie słyszałam złej opinii o tym cyklu, więc chyba o czymś to świadczy.
A Ucztę czytaj koniecznie! Piękne okładki to dopiero zapowiedź cudownej treści. :)
Futbolowa - co racja, to racja - ciekawe, z czego właściwie to wynika.;)
OdpowiedzUsuńSerenity - odkąd dowiedziałam się, że "Władca..." to nie trylogia, mam go za powieść w trzech tomach (za cykl go nie uznaję, tak samo jak nie uznaję za cykl "Chłopów", czy czterotomowego wydania "Krzyżaków"). I tak już pozostanie.;) A z całego cyklu o Śródziemiu prawdziwą sympatią darzę jeno "Władcę..." i "Sillmarilion" - dwa dobre tomy to trochę za mało, żeby serię (bo bardziej to jednak seria tematyczna, niż zwarty cykl) zakwalifikować do ulubionych.
Oceansoul - "Temeraira" polecam bardzo - jest to co prawda fantastyka przygodowa, ale nie pozbawiona głębszych treści. No i sam pomysł umieszczenia smoków jako regularnej kawalerii powietrznej w czasie wojen napoleońskich jest uroczy. Chociaż i tak najbardziej podobało mi się, gdy autorka odmalowała stosunek do smoków (bądź co bądź, kolejnej rasy rozumnej) w różnych kręgach kulturowych. Ale nie psuję przyjemności z odkrywania smaczków.;)
O Wegnerze też nie mam nic złego do powiedzenia jak dotąd, więc czytaj śmiało - ciekawa jestem bardzo, jak Tobie przypadnie do gustu.:)
Co do Uczty, to właśnie na to liczę, tylko jeszcze nie miałam sposobności do weryfikacji.;)
"Hobbita" nie lubisz? o.O
OdpowiedzUsuńJeśli chodzi o ucztę - poczytuję sobie z tej serii Paula Bacigalupiego "Nakręcaną dziewczynę. Pompę numer sześć" - i nie jestem zachwycona. Jego opowiadania są takie... hmmm... to dla mnie za duży poziom abstrakcji chyba. Po prostu nie czuję jego książki i nie fascynują mnie światy, gdzie ludzie są modyfikowani tak, aby stali się chodzącą orkiestrą symfoniczną...
Serenity - uważam, że "Hobbit" to w sumie fajna baja jest, ale żebym za nim przepadała, to nie.
OdpowiedzUsuńUczta jest dość różnorodna, dlatego po jednym tytule chyba nie warto się zniechęcać. A mnie taki świat mógłby zafascynować, bo lubię odrobinę surrealizmu w lekturze. Czynnik ryzyka stanowi tu sposób przedstawienia.;)
Surrealizm, surrealizmem, ale to jest zbytnio groteskowe. Zobaczę jednak, jak prezentuje się "Nakręcana dziewczyna", bo niestety mimo nagród książka Bacigalupiego wydaje się być... przekombinowana.
OdpowiedzUsuńSerenity - ja w tej kwestii nic nie powiem, bo musiałabym najpierw przeczytać. Chociaż ostatnio wzrosła mi tolerancja na groteskę, więc nadzieja jest.;)
OdpowiedzUsuńWiesz kochana, ja Mastertona czytałam bez drgnięcia powieki, a tam różne groteskowe rzeczy się wyprawiały. Ale wizja bezsensownych wszczepów czy modyfikacji jest dla mnie po prostu przerażająca...
OdpowiedzUsuńJeśli zaś chodzi o całą serię - owszem sięgnę po inne pozycje, ale być może znów okażą się zbyt ambitne, jak na mój plebejski gust. :D
Serenity - ja Mastertona czytałam z obrzydzeniem i zdegustowaniem.^^ A wizja bezsensownych wszczepów wydaje mi się bardzo sensowna swoją drogą (teraz ludzie sobie różne rzeczy pod skórę wszczepiają, to czemu nie kiedyindziej/gdzieindziej? Najwyżej rodzaj/skala tychże wszczepów może się zmienić).
OdpowiedzUsuń