Zawsze przy okazji jakiejś psiej książki zżymam się, że jak ktoś nie ma psa, to praktycznie nie ma co o psach poczytać. Bo wszystko, co u nas wychodzi, to albo poradniki dla właścicieli, albo książki o funkcjonowaniu psiego umysłu, czyli de facto też poradniki dla właścicieli. Nawet ostatnio znajomej marudziłam, że ja bym chętnie poczytała o psach, ale takich, które coś robią w życiu, niepełnosprawnym pomagają albo narkotyków szukają… Zupełnym przypadkiem Rebis postanowił o takich psach (służbowych znaczy) wydać książkę. I dzięki uprzejmości księgarni TaniaKsiazka.pl mogłam „Nietypowego mundurowego” Katarzyny Olkowicz przeczytać.
Przyznam, że byłam nieufna. Po rozczarowaniu, jakim okazał się „Pies zawodowiec” miałam co prawda nadzieję, ale wolałam nie mieć oczekiwań. Tymczasem „Nietypowy mundurowy” okazał się bardzo solidnym reportażem. Może nie jakimś wybitnym literacko, może nie przełomowym, ale to kawał dobrej, reporterskiej roboty. Który w dodatku świetnie się czyta i z którego wiele się dowiedziałam. I, last not least, który ostatecznie okazał się dokładnie taką książką, jaką chciałam przeczytać.
Autorka poświęciła każdej ze służb, w jakich pojawiają się psy, osobny rozdział. W ramach tych rozdziałów rozmawia z wybranymi przewodnikami, a oni opowiadają jej życiorysy wszystkich psów, z którymi pracowali. Opowiadają o ich charakterach, o wspólnej pracy, o metodach szkolenia. Przytaczają też co ciekawsze przypadki, którymi się zajmowali. Siłą rzeczy najobszerniejszy jest rozdział poświęcony psom policyjnym, bo tam najwięcej ich pracuje. Ale jest też Administracja Skarbowa czy Służba Więzienna. Dodatkowo pojawia się kilka rozmów ze szkoleniowcami zajmującymi się trenowaniem psów do zadań, jakie przyjdzie im na służbie pełnić (bo zwierzaki też mają swoje specjalizacje). W ostatnim rozdziale zaś Olkowicz pisze o fundacji Zakątek Weteranów, która przyjmowała takie emerytowane psy i konie (bo jeszcze do niedawna zwierzę niezdolne do służby skreślano z ewidencji i jeśli przewodnik nie chciał lub nie mógł się nim zaopiekować, po prostu wystawiano je do przetargu. Dopiero tegoroczna ustawa to zmieniła, choć niektóre organizacje już wcześniej miały własne, wewnętrzne regulacje). Złotówka z każdego sprzedanego egzemplarza trafia na konto fundacji.
Jak już pisałam, to jest ta książka, na którą czekałam. Żadnego puchatego ojojania, żadnych infantylnych zachwytów nad mądrymi pieseczkami, samo mięso. Wreszcie można się dowiedzieć, jak wygląda praca z psem, czego się oczekuje od kandydatów i jak się ich (obu gatunków) przygotowuje. A także jakie są blaski i cienie, bo rozmówcy nie ukrywają, że psy służbowe żyją zauważalnie krócej od zwykłych domowych pupili i bywają wcale nie tak harmonijne w pożyciu jak mogłoby się wydawać. Spotykamy się z różnymi podejściami przewodników do szczegółów wykonywanej pracy (są np. zwolennicy i przeciwnicy zostawiania psa w służbowym kojcu i obie strony mają sensowne argumenty).
Sama autorka stara się pozostać w swoje książce niewidzialna, całkowicie oddając głos swoim rozmówcom i ich zwierzętom. Dlatego też trudno mówić o jakimś rozpoznawalnym stylu. Jest to klarowny, gładko prowadzony tekst, ze zgrabnie zbudowanymi opowieściami. I w sumie takie w literaturze faktu lubię najbardziej.
A wiecie, co jest przykre? Że taka wartościowa i wyjątkowa (bo chyba pierwsza w temacie polskich psów służbowych) książka nie ma praktycznie żadnej promocji. I pewnie przejdzie gdzieś bokiem, niezauważona. A zdecydowanie jest to książka, którą powinien przeczytać każdy miłośnik psów. A i pozostałym polecam, lektura z pewnością będzie przyjemna. Więc kupujcie „Nietypowego mundurowego”, jest w dziale nowości w księgarni TaniaKsiazka.pl. Będziecie mieli świetną książkę, a i starym, zasłużonym pieskom pomożecie.
Książkę otrzymałam od księgarni TaniaKsiazka.pl
Autor: Katarzyna Olkowicz
Wydawnictwo: Rebis
Rok: 2021
Stron: 280
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.