czwartek, 23 maja 2013

Dzień 3 - książka, która Cię kompletnie zaskoczyła

"Wysłannik przyszłości" lub "Listonosz" (The Postman)
David Brin
tłum. Michał Jakuszewski(?)
wyd. Amber(?)

Wyobraźcie sobie, że macie wczesne naście lat (jakoś początek gimnazjum) i niedawno zaczęliście interesować się fantastyką. Ponieważ skromne zasoby lokalnej biblioteki spustoszyliście już dawno, internet jest pieśnią odległej przyszłości (no w szkole mają, ale w domu jeszcze dłuuugo nie będzie), a o portalu z gryzoniem w nazwie nikomu się jeszcze nie śniło, prosicie rodzicielkę, żeby przy okazji odwiedziła bibliotekę w Mieście Dawniej Powiatowym i jakąś fantastykę wam przyniosła. Wiecie przy tym, że rodzicielka na fantastyce nie zna się ni w ząb, ale liczycie, że bibliotekarka coś jej doradzi. Cóż byście sobie pomyśleli, gdyby po powrocie rodzicielka wręczyła wam to, co widać na obrazku? Przyznam, że ja zwątpiłam w możliwości intelektualne bibliotekarki. Nie dość, że książka ma kretyński tytuł (oryginalny w sumie nie lepszy) jak z brazylijskiej telenoweli, to jeszcze na okładce widać zielonego amanta i jego nieco mniej zieloną prawdopodobnie oblubienicę (dopiero szukając obrazka do tej notki dowiedziałam się, że to w zasadzie okładka filmowa; nie jestem w stanie wyobrazić sobie, co kierowało grafikiem zmieniającym oryginalne kolory plakatu na monochromatyczną zieleń...). Jak nic tanie romansidło albo równie tania powieść akcji. Niemniej, z braku ciekawszej lektury zaczęłam czytać. I wiecie co? Okazało się, że to kawał całkiem solidnego postapo. Wtedy mnie ta powieść zachwyciła, było to bodaj pierwsze postapo, jakie w życiu czytałam. I choć kilka motywów wydaje mi się dzisiaj naciąganych, myślę że nawet teraz przeczytałabym ją z przyjemnością.

9 komentarzy:

  1. Ta zieleń to z całą pewnością czas, przez który ów wysłannik przyszłości wędruje ;).

    OdpowiedzUsuń
  2. Też bym się zdziwiła, jakbym dostała taką książkę z taką okładką. ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Widziałam film, i choć najtragiczniejszy ie był, to za bardzo wpisywał się w kanon "my amerykańce, my waleczni, my sprawiedliwi" :PP

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja co prawda filmu nie widziałam, ale w książce tego patosu jakoś tak dużo nie było. Znaczy trochę owszem, (kiedy to wiekowi ocaleńcy wspominali, jak to za ich czasów...) ale w ilościach niedrażniących.:)

      Usuń
  4. U nas zapewne mało kto zdaje sobie z tego sprawę, ale ta książka to ewidentne nawiązanie do etosu Pony Express przeniesionego w realia postapo.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A to chyba nawet bezpośrednio w książce było wspomniane, tak mi się wydaje (choć mogłam przeczytać gdzie indziej, to już dawno było...)?

      Usuń
  5. Książka jest bardzo dobra. Oczywiście pisana w nieco innych realiach ale mimo wszystko jak dla mnie jeden z klasyków PA.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ja czytałem to wieki temu, jeszcze pierwsze wydanie nie zeszpecone przerobionym plakatem filmowym i takich szczegółów już niestety nie pamiętam ;)

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...