Podsumowanie roku 2020

To był dziwny rok. Dla mnie pełen zmian fundamentalnych nie tylko w życiu czytelniczym, ale tak ogólnie. I nie wszystkie były związane z pandemią. Powiedziałabym nawet, że akurat tutaj pandemia niewiele zmieniła, bo będąc najpierw w ograniczającej mobilność ciąży, a później z małym dzieckiem i tak raczej nigdzie by,m nie wychodziła. Największa różnica jest taka, że inni też nie wychodzili.

Wybawieniem czytelniczej egzystencji okazało się Legimi, bo jednak z niemowlakiem na ręku trudno czytać książki papierowe, zwłaszcza jeśli mają postać opasłego tomu w twardej okładce. Co prawda Legimi miałam już wcześniej, ale zmieniły się moje nawyki: teraz częściej niż zupełnie nowe książki czytam symultanicznie w ebookach to, co i tak mam w papierze. Niestety, nabawiłam się też złego zwyczaju czytania na telefonie, ale to akurat dlatego, że mój Kindle nie jest podświetlany, a elektronicznie czytam zwykle przy usypianiu młodej, kiedy bywa ciemno. Eksperymentowałam też z audiobookami, ale tylko po to, żeby się przekonać, że to nie dla mnie.

Jako ilustracja wpisu: 9 najpopularniejszych fotek na moim ksiązkowym Instagramie. Jakby ktoś miał ochotę zaobserwować: kronika.ksiazkoholika

Jakimś cudem udało mi się też wreszcie zaliczyć dwa postanowienia noworoczne, które podejmowałam od lat, bezskutecznie. Mianowicie udało mi się przeczytać w roku 53 książki (wliczając komiksy), z czego ponad 12 było ebookami. Toteż na ten rok nie czynię żadnych postanowień.

Ale dość już ogólników, przejdźmy do cyferek.

Przeczytałam więc 48 książek oraz 5 komiksów. Z tego aż 22 było ebookami (nie liczyłam tu książek czytanych w trybie mieszanym), widać więc wpływy Legimi. Jeśli chodzi o ilość czytanych tytułów miesięcznie, to rok był bardzo wyrównany: 3 do 5, więc nie będę wypisywała najobfitszych i najmniej obfitych miesięcy.

Pod względem ilości stron zanotowałam znaczny wzrost (o ok. 25%) - w tym roku przeczytałam 16 172 strony, aczkolwiek jest to liczba lekko niedoszacowana, bo nie mam pojęcia ile stron ma "Dragoneza". Daje to średnio 344 strony na książkę, czyli o 5 więcej niż w roku ubiegłym. Najgrubszy znowu był Jim Butcher ze swoimi "Zimnymi dniami (714 stron), a najcieńsze dwie książeczki z serii TED Books. "Wrząca rzeka" i "Jak będziemy żyć na Marsie" mają po 112 stron.

Liczyłam, że Legimi pozwoli mi ograniczyć zakupy książkowe, ale się przeliczyłam. W pierwszej połowie roku nawet dobrze się zapowiadało, był nawet miesiąc, kiedy nie kupiłam nic, ale... Później odkryłam internetowe antykwariaty. A później nawiązałam jeszcze nową współpracę i tak minimalistyczne założenia poszły się tarmosić w krzaki. W tym roku przybyło do mnie 117 książek... Z czego przeczytałam jedynie 37 (trzy to tytuły czytane dawno i kupione teraz).

Stosunek płci autorów w tym roku z nieznaczną przewagą kobiet: 20 panów i 22 panie. Do tego 6 książek napisanych przez zespoły mieszane. Jestem całkiem zadowolona z tego wyniku.

Tutaj powinna być sekcja wykresów, ale przyznam Wam szczerze, że piszę to późną nocą licząc, że młode nie obudzi się zanim skończę i nie chce mi się już ich składać. Więc będzie tylko opisowo.

Gatunkowo ku mojemu pewnemu zaskoczeniu, najwięcej przeczytałam fantasy - aż 15 sztuk. Do tego 7 książek SF, czyli fantastyka znowu w natarciu. Głównie dzięki zbiorom opowiadań, ale zawsze. Bardzo mocno trzyma się sekcja non-fiction: 12 reportaży i 11 książek popularnonaukowych  daje razem prawie połowę tegorocznych lektur. Poza tym komiksy i jakieś pojedyncze powieści obce, dziecięce i eseistyka.

Jeśli chodzi o narodowości, to czytałam książki autorów z 8 rożnych krajów (z wyłączeniem komiksów, bo te dodałyby jeszcze kolejne dwa). Najwięcej oczywiście pochodziło z USA (aż 20). Drugie miejsce ku zaskoczeniu absolutnie nikogo zajęła Polska z 13 autorami. Zaskakująco mało czytałam za to autorów brytyjskich, bo tylko 4. Do tego 3 Szwedów (to pewne zaskoczenie), dwie Holenderki i po jednym autorze z Australii, Niemiec i Peru.

Na koniec oczywiście hity 2020 roku (miały być też kity, ale doszłam do wniosku, że nie mogę wskazać obiektywnie złych książek. Raczej takie, które mnie rozczarowały, ale wiem, że istnieje target, któremu będą pasować jak ulał). Muszę przyznać, że czytelniczo był zaskakująco udany, bo podejrzanie łatwio było mi je wybrać. Oto one (kolejność losowa, a właściwie chronologiczna w porządku czytania):

• "Dobry wilk" Lars Berge - świetny reportaż, trochę kryminalny, trochę mierzący się z zagadnieniem postrzegania przyrody przez współczesne społeczeństwo. Autor nieco gwiazdorzy, ale ma kilka ciekawych wniosków, a poza tym czyta się świetnie.
• "Dramat zwierząt domowych" Achim Gruber - książka popularnonaukowa, napisana przez profesora patologii weterynaryjnej i kierowana do właścicieli, aby naświetlić im pewne mnie lub bardziej oczywiste mroczne strony wspólnych relacji ludzko-zwierzęcych. Niektóre rozdziały czyta się jakby były najnowszym odcinkiem jakiegoś "CSI", ale nie zawierają naukowych bzdur jak rzeczony serial.
• "Służące do wszystkiego" Joanna Kuciel-Frydryszak - o tej książce jeszcze notki nie mam, ale spoko, będzie. To coś w rodzaju historycznego reportażu. Autorka postanowiła przedstawić losy jednej z najliczniejszych i, paradoksalnie, najbardziej zapomnianych grup społecznych międzywojennej (i nieco przedwojennej również) Polski, mianowicie służbę domową. Tą niewykwalifikowaną (bo wyrafinowani kucharze czy wyszkoleni kamerdynerzy i pokojówki to trochę co innego), często niepiśmienną, głównie żeńską. I śmiem twierdzić, że jej się udało. Portret z pewnością jest niepełny, ale za to na ile się dało kompleksowy i wyrazisty.
• "Bezgwiezdne Morze" Erin Morgenstern - najlepsza powieść, jaką w tym roku przeczytałam. Morgenstern to jednak jakość sama w sobie, niewielu jestem w stanie wymienić autorów, którzy operują piórem na tym samym poziomie co ona.

I to tyle. Mam nadzieję, że nowy rok będzie stabilniejszy i bardziej udany. To są zawsze dobre wyznaczniki.