"Farmagedon" Philip Lymbery, Isabel Oakeshott

 Jak pisałam tu już kilkakrotnie, książki z wydawnictwa Mova mają tę dziwną właściwość, że najpierw mnie kuszą ciekawym tematem, a potem rozczarowują wykonaniem. Niemniej jednak, ciągle mnie kuszą, więc daję szansę kolejnym. I „Farmagedon” będzie pierwszą, która mnie nie rozczarowała. Co nie znaczy, że nie mam do niej zastrzeżeń.

Zainteresowałam się tym tytułem głównie dlatego, że chciałam sobie uzupełnić pewne kwestie, które w „Wyzwoleniu zwierząt” poruszał Peter Singer. Poświęcił on tam wiele miejsca nieetycznym metodom hodowli, ale ostatnia aktualizacja jego książki miała miejsce jakieś 20 lat temu i w zasadzie dotyczyła głównie USA. Chciałam przeczytać coś pokazującego bardziej aktualny stan rzeczy oraz nawiązującego do realiów europejskich. Dlatego „Farmegedon”, wydany w oryginale w 2014 roku (i jakieś 5 lat temu również w Polsce, bo wydanie, które czytałam, jest już drugim) wydał mi się całkiem trafnym wyborem. I tu niespodzianka: to nie jest książka o prawach zwierząt. To jest książka o etyce rolnictwa, powiedziałabym. Ale w żadnym wypadku nie jest to wada.

"Dramat zwierząt domowych" Achim Gruber

Książki o pracy weterynarzy należą do moich ulubionych. Niestety, niewiele się ich w Polsce wydaje, bo poza cyklem Jamesa Herriota (który niezbyt przypadł mi do gustu) wyszły bodajże cztery. Nic więc dziwnego, że kiedy wydawnictwo Feeria zapowiedziało „Dramat zwierząt domowych” Achima Grubera, wzbudziło to we mnie wręcz niezdrowy entuzjazm. Z nadziejami, po ostatnim rozczarowaniu, byłam nieco ostrożniejsza.

Książka Grubera to nie do końca jest opowieść o pracy weterynarza (właściwie jest nią tylko w niewielkim stopniu). Przede wszystkim autor co prawda sam jest weterynarzem, ale patologiem, więc rzadko spotyka się w pracy z żywymi zwierzętami (bo nawet jeśli jego pacjenci akurat nie kopnęli w kalendarz, to dostaje najwyżej wycinki ich tkanek). Co ma swoje zalety, bo o ile o pracy standardowych wetów w przychodniach można obejrzeć multum seriali, jeśli poczytać się nie da, to o pracy takich wysoko wyspecjalizowanych lekarzy weterynarii trudno cokolwiek gdzieś znaleźć (zresztą, jak pisze sam Gruber, większość z nich zostaje na uczelniach i nie prowadzi praktyki). Niemniej, choć autor o swoich przypadkach pisze, zawsze są one tylko pretekstem o omówienia jakiegoś szerszego zagadnienia. Przyznam, że to mój ulubiony zabieg w przypadku książki popularnonaukowej.

"Wilk" Jean-Marc Rochette

Jeśli opuścimy grajdołek komiksów superbohaterskich i fantastycznych, trafimy do swoistego mainstreamu. Jednak mam wrażenie, że w przeciwieństwie do mainstreamu powieściowego w tym komiksowym królują opowieści prawdziwe: całkowicie lub częściowo (auto)biograficzne czy też popularnonaukowe. Zdarzają się też adaptacje innych tekstów, jak powieści czy opowiadania. Całkowicie autorskie prace zdają się być stosunkowo rzadkie (przynajmniej na polskim rynku). Jean-Marc Rochette udowadnia, że komiks nadaje się do opowiadania autorskich historii tak samo, jak każda inna forma twórczości.

Fabuła „Wilka” jest na pierwszy rzut oka banalnie prosta. Oto mamy kolejny konflikt człowieka z przyrodą w najbardziej chyba ikonicznej formie opozycji pasterza i wilka. Tutaj czytelnik niejako spodziewa się, że autor wybierze jeden z dobrze wszystkim znanych schematów. Może mianowicie stworzyć opowieść o ludzkiej sile woli zwyciężającej oporną naturę i zaprowadzającej ład cywilizacji. Może też pójść w zupełnie inną stronę i pokazać nam historię, w której dziewicza przyroda jest obiektem westchnień i swoim majestatem oraz potęgą pokazuje pyszałkowatemu człowieczkowi, gdzie jego miejsce. Na szczęście Rochette porzuca takie oczywiste schematy.

"Harda Horda" antologia

Kilka lat temu usłyszałam o inicjatywie, jaką jest Harda Horda. Ot, dwanaście (a potem trzynaście) autorek postanowiło się nieoficjalnie zrzeszyć, aby wzajemnie się wspierać, doradzać i mieć większą silę przebicia w ramach promocji swoich tekstów. Przyznam, że od razu zaczęłam żywić do inicjatywy ciepłe uczucia, bo poza autorkami szeroko znanymi były w niej i te panie, które nie miały do tej pory szczęścia do wydawców (bo fakt, że coś się wydało, ale słuch o autorze zaginął niekoniecznie musi świadczyć o marności dzieła tudzież braku potencjału komercyjnego autora. Przykładem niech będzie tułająca się przez lata od jednego niszowego wydawcy do drugiego Agnieszka Hałas czy Marta Kisiel, którą po pierwszej książce wydawca spisał na straty).

Dwa lata temu SQN zaczął wydawać raz do roku wypasione, bogato ilustrowane antologie (na ten rok też były ponoć jakieś plany, ale pandemia pokrzyżowała). W 2018 były to „Inne światy”, w zeszłym roku wyszła w tym formacie „Harda Horda”. Tom zawierał po jednym opowiadaniu każdej zrzeszonej autorki, a poza tym mnóstwo bardzo ładnych ilustracji (niestety, czarnobiałych ku pewnemu mojemu ubolewaniu). Pozwólcie, że pochylę się nad każdym tekstem z osobna. Są na tyle różne, że nie ma sensu omawiać ich w jakikolwiek sposób zbiorczo.

Na co poluje Moreni: wrzesień 2020

Wrzesień okazała się miesiącem bardzo bogatym w premiery. Są kultowe wznowienia (na przykład "Listy" Tolkiena pojawią się 15 września. Mnie to nie interesuje za bardzo, bo mam poprzednie wydanie). Są też tradyyjnie wydawcy, którzy niepotrzebnie się tajniaczą ze swoimi zapowiedziami tak, że nie mogę ich ująć w zestawieniu, bo poza zajawką wrzuconą w story na insta nic jeszcze nie wiadomo (tak Wydawnictwo Poznańskie zrobiło z "Wojną o szczepionki" Briana Deera. Wiadomo tylko, że będzie 30 września). Niemniej jednak lista i tak jest długa, więc nie przeciągajmy wstępu.

Chcę mieć

"Najlepsze opowiadania" R. A. Lafferty
11 września

Kolejna pozycja z Artefaktów do kolekcji. Tym razem jestem zainteresowana, bo szczerze mówiąc autora kompletnie nie znam, ale zbiory opowiadań lubię.

Raphael Aloysius Lafferty jest uważany za jeden z najoryginalniejszych głosów we współczesnej literaturze. W swojej karierze był wielokrotnie nominowany do nagród i nagradzany, zdobył między innymi World Fantasy Award za całokształt twórczości. Ten zbiór zawiera 22 niezwykłe i niewiarygodne opowiadania, w tym:
nagrodzone Hugo: Matka Euremy ze wstępem Roberta Silverberga,
nominowane do Hugo: Ciąg dalszy na następnej skale ze wstępem Nancy Kress i Niebo ze wstępem Gwendy Bond,
nominowane do Nebuli: Na naszej ulicy ze wstępem Neila Gaimana,
oraz wiele innych opowiadań przedstawianych przez innych współczesnych mistrzów fantastyki, przyznających, że R. A. Lafferty był dla nich ważną inspiracją oraz liczącą się literacką siłą.

Stosik #130

Kolejny stosik, niby imponujący, ale trochę oszukany. Bo większość z tego zamówiłam jeszcze w lipcu, ale przyszło dopiero w sierpniu (tak to jest jak człowiek na fali niewytłumaczalnego optymizmu zamówi preorder, który ma wychodzić za dwa dni). Trochę też odkrywam internetowy rynek wtórny (mnóstwo frajdy daje kupowanie poszukiwanych staroci za grosze :D).

Zacznijmy może od tego, co stoi, a nie leży. A stoją egzemplarze recenzenckie od wydawnictwa Marginesy. "Dziewięć miesięcy czułego chaosu" to komiks o przeżywaniu ciąży. Już go przeczytałam, recenzję niedługo napiszę. "Składniki" zaś to książka popularnonaukowa o naszej codziennej chemii. Jeszcze przede mną, ale jestem bardzo ciekawa, jak autor sobie poradził z tematem.

Reszta to zakupy. Na samej górze trzy pozycje z drugiej ręki. "Okrutny szlak" zdybałam na OLX, bo normalnie się go kupić nie dało, a na Allegro jak już się pojawiał, to wołali za niego 80-90zł. Kojarzycie animację "Balto", gdzie tytułowy mieszaniec psa z wilkiem ruszał po transport szczepionek na krztusiec? "Okrutny szlak" to reportaż o wydarzeniach, na których oparto fabułę filmu. Polecono mi go kiedyś na Instagramie, a że w końcu znalazłam ciekawą ofertę (15zł), to kupiłam.

Pozostałe dwie z trzech kupiłam za jakieś grosze (serio, za obie razem zapłaciłam mniej niż wyniósł koszt wysyłki) na Allegro. Obie są egzemplarzami pobibliotecznymi, ale w bardzo dobrym stanie. Zależało mi głównie na "Dziobie księżyca", "Porwanie Baltazara Gąbki" dobrałam dość spontanicznie. Nigdy go nie czytałam, znam tylko bajkę, więc będzie okazja nadrobić, a jak się okaże, że nie trąci myszką, to będę czytać młodej. ;) Tymczasem "Dziób księżyca" to, uwaga, animal fantasy o keach. Pierwszy raz usłyszałam o nim na fanpagu z ciekawostkami o papugach, a potem znalazłam post tłumaczki na Instagramie (no i nie bez znaczenia był fakt, że książka kosztowała niecałe 4 zł). Podobno jest to świetnie napisane a autor był wierny całej naukowej wiedzy, jaką naonczas mieliśmy o keach. Cykl ma więcej tomów, ale nie ukazały się po polsku.

Reszta to moje szaleństwo zakupowe ze Świata Książki (lecimy od góry). "Jedyny i niepowtarzalny Ivan" to książka dla dzieci, którą właśnie ekranizuje Disney (jako film aktorski, ku mojemu ogromnemu rozczarowaniu). Słyszałam o niej już wcześniej, ale dopiero to był bodziec do zakupu. Już przeczytałam, jest świetna. Recenzja niedługo.

"Książkę o śmieciach" Łubieńskiego kupiłam tylko dlatego, że zachwycił mnie swoją książką o ptakach. Mam nadzieję, że teraz też zachwyci. "Ślady zbrodni" po prostu wydały mi się interesujące, za to "Dramat zwierząt domowych" to był mój must have. Też już go zdążyłam przeczytać i opisać, więc notka niedługo się pojawi. "Gdyż jest nas wielu" to też must have, bo po pierwszym tomie nie mogło być inaczej. Też zdążyłam skrobnąć już kilka słów i czekają na publikację. No a dwa ostatnie to Artefakty, więc do kolekcji. Z tym, że wolfowy "Miecz i cytadela" nie jest czytelniczym priorytetem (o ile w ogóle go kiedyś przeczytam). "Green Town" to też nie jest dla mnie jakiś gorący tytuł, no ale jak poznam cokolwiek Bradbury'ego, to może mi się odmieni.